Over van Dooyeweerd

Geboren in Bussum als zoon van een trainer was Jan van Dooyeweerd van kindsbeen af voorbestemd om ook in de sport aan het werk te gaan. Van Dooyeweerd ging als jongen van 16 jaar oud in de leer bij trainer Willem Leeuwenkamp, waar hij onder streng regiem zich het gilde van het trainen van harddravers eigen maakte. Zijn eerste stal opende hij in 1956 op Duindigt. Hij werkte er zes jaar en ontwikkelde er zijn voorliefde voor de Wassenaarse baan, die hij als de meest selectieve en eerlijke omschreef. In die periode huwde hij zijn Riet en werden de vier kinderen van het gezin geboren. In 1963 volgde de verhuizing naar het entrainement aan de Spieringweg in Zwaanshoek.

Paarden als Double Six M, Chantiago, Marseille, Tabor, Eland, Hardy Regina, Ybe van Papenhof en vanzelfsprekend Jojo Buitenzorg droegen elk op hun eigen wijze een forse steen bij. Zij zouden Van Dooyeweerd uiteindelijk vijf kampioenschappen opleveren. Dat de draver Jojo Buitenzorg in zijn leven een prominente rol speelde is bekend. Hij behaalde met Jojo internationale roem, maar de mooiste successen lagen op Duindigt. Over zijn allermooiste overwinning vertelde hij in een interview in Paardensport in Ren en Draf uit 1992 de volgende anekdote: “Iedere keer als een van onze paarden wint ben ik een gelukkig man, vooral als je veel tijd en geduld in een paard gestoken hebt. Aan één zege denk ik nog dikwijls met plezier terug. Dat was met Jojo Buitenzorg in 1971 op Duindigt in een ontmoeting met de Belgen. Mijn paard sprong aan de start en raakte kansloos, tenminste zo zag ik het. We lagen een straat achter het veld en ik wilde de hengst bij de uitgang van de baan inhouden, maar dat lukte helemaal niet. Jojo had het peloton in zijn vizier en wilde ernaar toe. “Ga je gang maar”, dacht ik en toen begon hij me toch aan een inhaalrace. In de laatste bocht sloten we aan en met een voortreffelijk eindschot klopten we de Belgische favoriet. Het publiek stond op de banken, zoiets vergeet je nooit.

Uit die periode stamt ook de beroemd geworden fotoserie van waarop Jan van Dooyeweerd en Jan Wagenaar na een bloedstollend gevecht met hun vedettes Henri en Jojo Buitenzorg elkaar na het passeren van de finish de hand schudden. Het waren hoogtijdagen van de Nederlandse draf- en rensport waarin Jan van Dooyeweerd een prominente rol vervulde. Zijn stal regeerde met ijzeren vuist. De successen uitgedrukt in cijfers geven een goed beeld van zijn invloed in de Nederlandse drafsport.

Als pikeur boekte hij 2.251 zeges en reed hij een kleine 6 miljoen gulden aan prijzengeld bijeen. Hij werd vijfmaal kampioen bij de beroepsrijders, voor het eerst in 1961, de laatste maal in 1972. In 1973 was hij vicekampioen op het EK der pikeurs. Zijn erelijst in de Nederlandse klassiekers is lang. We treffen zijn naam tweemaal bij het Kampioenschap Nederlandse Paarden met Jojo Buitenzorg; hij was zeven keer Kampioen van Nederland, waaronder tweemaal met Eland en tweemaal met Jojo. Als rijder schudde hij viermaal Prins Bernhard de hand na winst in de Gouden Zweep. Als trainer won hij deze geliefde koers ook met Ybe van Papenhoef. Verder zesmaal het H. van Wickevoort Crommelin Memoriaal (Tweemaal met Jojo, verder ondermeer met Torpedo Fortuna en Zeus Boekelte). Verder driemaal de Sweepstakes Merries, viermaal de Sweepstakes Hengsten en tenslotte als trainer eenmaal de Derby, toen hij zijn pupil Ybe van Papenhoef met Egbert de Visser de koers der koersen won. Dat hij dat paard destijds zelf niet reed, zat hem best dwars. Het is dan ook geen geheim dat een van zijn onvervulde wensen het winnen van een Derby was.

Van Dooyeweerd was vader van een hecht drafsportgezin. Zoon Bert was jarenlang trainer-pikeur, maar koos uiteindelijk voor een carriere bij het totobedrijf, waarna Jan jr. zich manifesteerde als opvolger van zijn vader als trainer. De laatste kon daarbij rekenen op de onvoorwaardelijke steun van zijn bij leven al legendarische vader. Steun die zich ook uitte in het managen van de stal.

Jan jr. werd de opvolger van de stal. Samen met zijn vader toog hij aan het werk, waarbij de taken langzaam maar zeker werden overgedragen. Zoals bijvoorbeeld het inkoopbeleid. Het leverde imports op als Meadow Wingfield en Ima Crown, die de stal van de zo chauvinistische Van Dooyeweerd een internationaal tintje gaven.

Zo waren er veel successen in Duitsland. Baankampioen op Dinslaken in de jaren negentig met oa Eventide die 2x 4 winnaars op een rij scoorde.  Zijn eerste succes in Frankrijk was met Meadow Wingfield op Caen.

Zijn grote successen begonnen met het paard Optimistic. Het Wickevoort Crommelin Memoriaal, Kampioenschap van Nederland en Kampioenschap Nederlandse paarden werden gewonnen met Optimistic. Het grote succes was toch wel de winnaar op Vincennes. Dit was de start om met de paarden naar Frankrijk te gaan. Vele winnaars zijn daar door de stal behaald. Zie ook de fotogalerij in de kantine.

In Nederland was er ook succes:

• Kampioenschap van Nederland – Optimistic / Speedy Aresy
• Jofferprijs Tennessee River
• Jonkerprijs – Royal Aresy / Unboundend River / Balzan le Blanc
• Troost Derby T – Tazmanium River
• Merrie Derby T  – Tornado Medo
• Derby B – Berry’s Boy
• Fokkerstrofee – Berry’s Boy